9/14/2009

La fuerza de las palabras

No siento dolor, tampoco rabia ni odio ni resentimiento. Es curioso porque esos tres sentimientos me han acompañado desde que era un niño...

Borré de mi interior cualquier rastro de humanidad, me convertí en una fiera, perseguí con ansia el poder... Los hombres me temían, las mujeres se metían entre las sábanas de mi cama.

Poder, riqueza, fama. Conseguí todo lo que había deseado y sin embargo me sentía muerto. Sí, estaba muerto. Para darme cuenta bastó sólo una mirada, una mirada que giró mi vida 180 grados. Ella me miró de una forma diferente, vio que dentro de la fiera todavía existía un poquito de humanidad. Ella me trajo de nuevo a la vida, me dio el cariño que siempre había necesitado, fue mi razón para sobrevivir, para dejarlo todo atrás, empezar de nuevo.

Me arrepiento de muchas cosas, pero no cambiaría por nada del mundo un último amanecer al lado de ella.

Si este es el precio que debo de pagar por haberla amado, no hay nada en toda mi vida que me haya salido más barato.

No siento dolor, sólo quiero quedarme así para siempre, en los brazos de....


Sin Tetas no hay Paraíso. Último capítulo.

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Carai mai hagués pensat que "Sin tetas no hay paraiso" pogués ser poètic

En Massagran dijo...

llons, nem forts! Va aconseguir el paradís?

Anónimo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por un administrador del blog.
Unknown dijo...

Per començar una nova vida s'han de canviar moltes coses. I malauradament, Jaume, amb l'amor no n'hi ha prou.
El paradís? Només existeix als catàlegs de viatges i a la ficció.
No tothom pot despertar-se al costat de la persona que estima.
Qui ho tingui, ja cal que ho valori. Perquè és molt, MOLT, difícil d'aconseguir.
I en aquest cas, ni la prota de la serie ho aconsegueix.
A més, jo no vull un despertar. No em conformo amb un de sol...aquest és el meu problema.Els vull tots...